یک عمر بر صحنه تعزیه 

احمد هم صدایی خوش داشت. یک روز که یکی از دوستان تعزیه‌خوان آهنگ صدای او را شنید، در نمایش طفلان مسلم نقش «محمد» را به او سپرد. خاطره اجرای زیبای این نقش تحسین اطرافیان در ذهن کلانتری ماندگار شد و او را تشویق کرد که خدمت به عزاداران حسینی را با تعزیه‌خوانی ادامه دهد. کلانتری با آنکه بعد از شبیه‌خوانی در نقش‌های یزید و شمر، نگاه‌های سنگین و احساس‌های تلخ تماشاچیان را احساس می‌کرد، باز هم شبیه گردانی اشقیا را برعهده می‌گرفت. کلانتری معتقد است اجرای همه کسانی که در امام حسین(ع) قدم برمی‌دارند یکسان است. او سال‌ها همراه داوود فتحعلی بیگی (تعزیه خوان) که از دوستان و همشهریان قدیمی اوست، در کانون‌های میثم، ابوذر و تالار محراب مکالمه‌های موافق خوانان و مخالف خوانان را نوشته، تعزیه اجرا کرده و آنها را در قالب سی‌دی‌های آموزشی گردآوری کرده است. کلانتری نداشتن فضایی مناسب و ثابت برای اجرا و آموزش تعزیه را مشکل مهم تعزیه خوانان می‌داند.